ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ

ΚΥΠ (Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη)

Μία εκ των συνηθέστερων προβλημάτων των ενηλίκων ανδρών, με συχνότητα εμφάνισης στις επιδημιολογικές μελέτες, που έχει την τάση να αυξάνεται λόγω της αύξησης του προσδόκιμου χρόνου ζωής των ανθρώπων.

Εμφανίζεται αρχικά με LUTS συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό, όπως συχνουρία, νυχτουρία, αδυναμία καλής ούρησης, αίσθημα επιτακτικότητας, αίσθημα ατελούς ούρησης και ενίοτε συνδυάζεται με καύσο κατά την ούρηση ή πόνο (ατελής επίσχεση ούρων). Σταδιακά κι εφόσον δεν αντιμετωπιστεί (φαρμακευτικά ή χειρουργικά), μπορεί να εμφανιστούν πιο δυσάρεστα συμπτώματα, όπως επιτακτική ακράτεια ούρων, βασανιστική νυχτουρία >4-5 φορές, πλήρης επίσχεση των ούρων.

Αντιμετώπιση: Συνήθως μετά από το βασικό Ουρολογικό έλεγχο, ο οποίος συστήνεται να γίνεται 1-2 φορές ετησίως και περιλαμβάνει μια σειρά εξετάσεων (Εξέταση αίματος, Υπερηχογράφημα ουροποιητικού, Υπερηχογράφημα Προστάτη, Ουροομετρία, Ουροομέτρηση και τέλος δαχτυλική εξέταση) καθορίζεται και ο τρόπος αντιμετώπισης ο οποίος μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή και είναι:

• Απλή παρακολούθηση

• Συνταγογράφηση βοηθητικών σκευασμάτων (βότανα, ιχνοστοιχεία, βιταμίνες)

• Φαρμακευτική αγωγή (φάρμακα άμεσης ανακούφισης, φάρμακα δρώντα στο μεταβολισμό της τεστοστερόνης σε βάθος χρόνου – προοπτικά, συνδυαστικά φάρμακα -δρώντας στην υπερπλασία και στην επιτακτικότητα).

• Χειρουργική αντιμετώπιση

✔ Παλαιότερες μέθοδοι: Ανοιχτή Οπισθοηβική προστατεκτομή

✔ Διουρηθρική μονοπολική προστατεκτομή - TURP

✔ Νεότερες μέθοδοι: Διπολική διουρηθρική προστατεκτομή –TURIS/Green light Laser προστατεκτομή

Συνήθως, η τεχνική της laser Προστατεκτομής συστήνεται σε μικρούς έως μεσαίου μεγέθους προστάτες, υπάρχει χρονικός και ενεργειακός περιορισμός της επέμβασης, οπότε δεν είναι κατάλληλη μέθοδος για μεγάλους προστάτες ή χρειάζεται και η λήψη ιστολογικού παρασκευάσματος, μιας και γίνεται εξάχνωση του ιστού.

Κατάλληλοι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή, η οποία δεν μπορεί να διακοπεί.

Η διπολική διαθερμία TURIS έχει το πλεονέκτημα του παρατεταμένου χειρουργικού χρόνου λόγω χρήσης διαλύματος NaCl αντί για Purisol, μειώνοντας στο ελάχιστο την εμφάνιση του συνδρόμου της Διουρηθρικής. Ως εκ τούτου μπορεί να εφαρμοστεί και σε μεγάλου μεγέθους προστατικό αδένωμα.

Συνήθεις επιπλοκές

Άμεσες: διεγχειρητική αιμορραγία, κάκωση του έξω σφιγκτήρα

Απώτερες: όψιμη αιματουρία, μετεγχειρητικά στενώματα, ακράτεια ούρων, παλίνδρομη εκσπερμάτιση και, πολύ σπάνια, κάποιου βαθμού Στυτική Δυσλειτουργία

Ουρολοιμώξεις

Διαφοροποιούνται σε οξείες και χρόνιες λοιμώξεις του ανώτερου και κατώτερου ουροποιητικού συστήματος (Κυστίτιδα, Πυελονεφρίτιδα, οξεία και χρ. Προστατίτιδα), καθώς επίσης και σε επιπλεγμένες λοιμώξεις, όταν συνυπάρχουν άλλες νοσολογικές καταστάσεις, όπως Σακχαρώδης διαβήτης, Λιθίαση του ουροποιητικού, νεοπλασματικές καταστάσεις.

Η συμπτωματολογία διαφέρει ανάλογα από τον εντοπισμό της λοίμωξης:

• Ουροδόχος κύστη  - καύσος κατά την ούρηση, υπερηβικός πόνος, συχνουρία έως και ακράτεια ούρων, αιματουρία.

• Νεφροί - συνήθως εκδηλώνεται με έντονα συμπτώματα πόνου στην οσφύ, ρίγους, υψηλού πυρετού, κακουχίας, καταβολής.

• Προστάτης - Διαφοροποιείται σε οξεία και χρόνια λοίμωξη. Η συμπτωματολογία είναι πολύ πιο ανώδυνη και ήπια στη χρόνια φλεγμονή και πολύ ηχηρή με έντονα συμπτώματα όπως καύσος, δυσουρία, στραγγουρία, πυρετός έως και επίσχεση ούρων.

Η συνήθης αντιμετώπιση είναι η εξέταση των ούρων με Γεν. Καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραμμα για την ταυτοποίηση του συγκεκριμένου μικροβίου, Γεν. αίματος, καθώς και ειδικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της βαρύτητας της λοίμωξης, όταν πρόκειται για πιο σοβαρές λοιμώξεις, όπως TKE, CRP και ειδικές εξετάσεις εκκριμάτων (σπέρματος ή κολπικού). Στη συνέχεια ακολουθείται αντιβιοτική αγωγή, που θα συστηθεί από το θεράποντα ιατρό.

Πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία στην πρόληψη των λοιμώξεων, μιας και τελευταία υπάρχει μεγάλη επανεμφάνιση και υποτροπή των ουρολοιμώξεων σε άνδρες και γυναίκες.

Συστήνονται διάφορα σκευάσματα, όπως Cranberries, D-Manose, κ.ά., τα οποία δρουν στο μηχανισμό άμυνας του ουροποιητικού.

Λιθίαση του Ουροποιητικού

Ως νόσος και συμβάν καταγράφεται από πολύ παλιά σε συγγράμματα των αρχαίων Αιγυπτίων. Είναι μία κατάσταση με οικογενή προδιάθεση και οφείλεται σε πολλούς παράγοντες (μεταβολικούς, προδιάθεσης, διαιτητικούς, ένδειας υγρών, φλεγμονών του ουροποιητικού και άλλων νοσολογικών καταστάσεων, όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης).

Ανάλογα με την τοπογραφία και το μέγεθος των λίθων έχουμε και διαφορετική κλινική εικόνα: έντονους κωλικούς σε λίθους των νεφρών και των ουρητήρων -όπου δημιουργείται απόφραξη των ούρων, αιματουρία, δυσουρία, σε λίθους της ουροδόχου κύστης, επίσχεση ούρων σε λίθους της ουρήθρας. Υπάρχουν και ασυμπτωματικοί λίθοι των νεφρών, όπου με την πάροδο του χρόνου μπορεί και να καταληφθεί όλο το πυελοκαλυκικό σύστημα των νεφρών (Κοραλιοειδής λίθος).  

Βάσει της διαφορετικότητας στη σύσταση των λίθων διαχωρίζονται σε λίθους ασβεστίου, στρουβίτη, ουρικού οξέος, κυστίνης, ξανθίνης κ.ά.

Αντιμετώπιση: Η συνήθης αντιμετώπιση διαχωρίζεται σε άμεση, προς ανακούφιση του πόνου και σε απώτερη, προς λύση του προβλήματος και αφαίρεση των λίθων.

Στον άμεσο κωλικοειδή πόνο δίδονται ισχυρά παυσίπονα, υγρά και οδηγίες για τη διαχείριση των συμπτωμάτων. Σε περίπτωση μη αναστολής του πόνου, χρειάζεται η τοποθέτηση ενδουρητηρικής τοποθέτησης stend εντός του νεφρού.

Ο τελικός τρόπος αντιμετώπισης της Λιθίασης εξαρτάται από τους εξής παράγοντες:

• Το μέγεθος του λίθου σε συνδυασμό με τη θέση του (λίθοι >1,5 εκ εντός του Πυελοκαλυκικού συστήματος συνήθως δεν δύναται να σπάσουν με εξωσωματική λιθοθριψία, αλλά χρειάζονται άλλες ενδοσκοπικές ή διαδερμικές προσπελάσεις).
• Η σύσταση, σκληρότητα και χρονιότητα του λίθου καθορίζουν και τον τρόπο αντιμετώπισης.
• Ενδοκυστικοί λίθοι μπορούν να αφαιρεθούν με Laser όπως και λίθοι εντός των ουρητήρων.